Rozdział 1.

Cześć,witam was na nowym blogu z opowiadaniami FANTASY.Myślę,że choć niektóre fragmenty będą się wam podobały.Na blogu nie ma zakładki "bohaterowie",bo chcę przedstawiać postacie tradycyjnym,pisemnym opisem,a nie wyręczać się zdjęciami.
To pierwszy rozdział,więc jak zwykle nieco nudny,ale biorę się już za drugi!
Proszę,przeczytaj do końca,zanim wyjdziesz.
*************************************************************************
Cztery białe ściany.Na jednej z nich dwa duże okna.Na przeciwko-drzwi.Pod oknem znajduje się wąskie łóżko,a zaraz obok niego niewielka szafka.Wysoki regał na ścianie przykrywa ją w całości,szkoda że tylko jedną,ale zawsze coś.Białe ściany to nic dobrego,więc trzeba dążyć do tego,aby je czymś zasłonić.W którymś z kątów pokoju stoi niewielkie biurko zawalone książkami i śmieciami różnego rodzaju.Jeśli dobrze się przyjrzeć,można znaleźć na nim lampkę bez żarówki.

Na zakurzonej podłodze siedziała nastoletnia dziewczyna.Miała oliwkową cerę i ciemne włosy.Jej duże,brązowe oczy wpatrywały się niezbyt przytomnie w poniszczony zeszyt,który na okładce wyryte miał imię "Sylwia",więc można było się domyślić,jak nazywała się właścicielka zeszytu.W ręce miała ołówek.Szkicowała swój sen.

Na niezbyt starannym rysunku można było zobaczyć wyraźny blask i kilkanaścioro ludzi,chyba uciekali.Wokoło żarzył się ogień.

Sylwia spojrzała na zegarek.Dochodziła ósma,więc zaczęła zbierać się do szkoły.Ubrała trampki i zarzuciła torbę na ramię.Przeszła przez długi przedpokój.Ubrała swoją ulubioną,wojskową marynarkę,mimo,że była nieco za duża.Zajrzała przez uchylone drzwi do sypialni jej mamy.Nikogo tam nie było,a pokój wyglądał tak samo jak trzy dni temu.Widocznie tej nocy również zarywała nockę w pracy.Dziewczynę zirytowało to,ponieważ mimo,że jest samodzielna,potrzebuje choć najmniejszej troski.Zwłaszcza,że miała tylko mamę.Zamknęła drzwi na klucz i pobiegła do szkoły.

Po kilku minutach zdyszana dotarła do białego budynku.Weszła przez szklane drzwi do holu.Widząc,że nikogo nie ma na korytarzach,stwierdziła,że jest spóźniona.Przez hol udała się wprost do wnęki przypominającą piwnicę,szatni.Kiedy weszła do boksu swojej klasy,ujrzała Piotrka.Był to wysoki,przystojny chłopak.Grzywka blond włosów z gracją opadała mu na czoło.Markowe ubrania "świeciły" na nim jak neony.Sylwia już od kilku miesięcy pragnęła,aby poczuł coś do niej.Niestety pragnienia i rzeczywistość dzieli ogromna przepaść.Widząc,że Sylwia weszła do szatni,Piotrek zmierzył ją wzrokiem i szybko odszedł.Sylwia,nieco zdziwiona zachowaniem chłopaka spuściła tylko głowę,wiedząc,że taka uboga osoba jak ona nie ma szans u Szkolnego Gwiazdora.Udała się na pierwszą lekcję.Na Rosyjski.
________________________________________________________________________

-Lisowska.Znowu spóźniona-powiedziała nauczycielka zza biurka-Co tym razem cię zatrzymało?-spytała,ale w jej głosie można było wyczuć nutkę złośliwości.

-Tym razem nic,pani profesor...-odpowiedziała pospiesznie Sylwia pragnąć jak najszybciej pójść do swojej ławki-Przykro mi.

-Siadaj-rzuciła nauczycielka chłodnym tonem.

Sylwia czując ogromną ulgę,usiadła w drugiej ławce obok jasnowłosej,chudej dziewczyny,jej przyjaciółki.

-Myślałam,że Artistow urządzi ci większą awanturę-szepnęła dziewczyna.

-Wiktoria,nawet mnie nie dobijaj-odpowiedziała Sylwia,lecz po chwili uśmiechnęła się do przyjaciółki-Dziś sprawdzian.Współpraca?

-Taak,przyda się-po minie Wiktorii,Sylwia wywnioskowała,że jak zwykle się nie uczyła.

Po chwili klasa dostała kartki i 45 minut na ich uzupełnienie.Sylwia z łatwością i niebywałą szybkością pisała na kartce,tak jakby znała odpowiedzi na pamięć (choć tak nie było).Język rosyjski miała bardzo dobrze opanowany,choć nie przykładała się do tego przedmiotu.Kiedy pisała po rosyjsku,odpowiedzi jakby same podsuwały się jej na myśl.Sylwia nazywała to po prostu intuicją.Spojrzała na zegarek.Minęło dopiero 15 minut,a ona była już gotowa oddać kartkę.Szturchnęła przyjaciółkę łokciem.

-Już?-szepnęła Wiktoria z lekkim zdziwieniem.

-Tak,daj mi swój długopis i sprawdzian.

Dziewczyny po kryjomu wymieniły się sprawdzianami.Sylwia starając się teraz podrobić pismo przyjaciółki poprawiała błędy w jej sprawdzianie.Kiedy skończyła,znów wymieniła kartki i siedziała teraz bezczynnie.Postanowiła pobłądzić wzrokiem po klasie.Po kilkunastu minutach nudy jej wzrok spoczął na biurku nauczycielki.Sylwia przyjrzała jej się dokładnie.Była to około czterdziesto-pięcio letnia kobieta z widocznymi zmarszczkami na twarzy i dość zaciętym wyrazem twarzy,choć bywało,że była całkiem pogodna.Miała długie,farbowane na czarno włosy.Nagle Artistow odwróciła się do Sylwii i złapała z nią kontakt wzrokowy.
Teraz Sylwia patrzyła prosto w jej błękitne,wyraziste oczy.Nie wiedzieć czemu,Sylwia zaczęła łzawić.Po chwili dołączył też kaszel.Dziewczyna zerwała kontakt wzrokowy i walczyła teraz z napadem duszącego kaszlu.Próbowała go powstrzymywać,ale to dawało jeszcze gorsze efekty.Przycisnęła bluzę do ust i jak najciszej próbowała zatrzymać ten atak.Domyślała się,że patrzy na nią cała klasa.
Duszności powoli ustały.Rozglądnęła się po klasie.Każdy gapił się w nią jak w obrazek.Po chwili,całe szczęście,większość zajęła się swoim sprawdzianem.Odwróciła się do Artistow.Ona patrzyła na nią z uniesionymi brwiami i pytającym wyrazem twarzy.

-Wszystko dobrze?-zapytała dziwnym tonem

Sylwia kiwnęła głową i zaczęła udawać,że zajmuje się sprawdzianem.Kiedy lekcja się skończyła,razem z Wiktorią wybiegły z klasy prosto do szkolnej toalety.

-Sylwia,co to było?-zapytała Wiktoria zaraz po tym jak wpadły do toalety-Miałaś tak kiedyś?

-Nie,nie miałam...-bełkotała Sylwia sama zdziwiona tym kaszlem

-A robiłaś coś,zanim zaczęłaś kaszleć?Nie wiem,wdychałaś coś albo...

-Tak,na pewno-powiedziała ironicznie Sylwia-Nie nic nie robiłam.Przecież spojrzenie w oczy nauczycielce chyba nie grozi dusznościami-uśmiechnęła się ponuro.

-Przecież ty nikomu nie patrzysz w oczy.Nigdy-zauważyła Wiktoria.

Sylwia właśnie uświadomiła sobie,że ta lekcja była jakaś paranormalna.Chciała o niej jak najszybciej zapomnieć.Reszta lekcji szybko minęła,więc Sylwia już nieco spokojniejsza udała się do domu.

-Mamo!Jesteś?-krzyknęła Sylwia z nadzieją w głosie.
Brak odpowiedzi.

Dziewczyna zaklęła.To już czwarty dzień,kiedy mamę będzie widziała przelotnie,wieczorem.Czuła się tak,jakby mieszkała sama.Weszła do pokoju.Przywitał ją smród i ogromny bałagan.
Sylwia złożyła obie dłonie ze sobą,a po kilku chwilach rozłączyła.Teraz,między jej dłońmi widać było coś jakby żar,przeźroczyste powietrze,ale widoczne.Bardzo pomagała jej ta "umiejętność"

Wpadła na to,gdy była jeszcze dzieckiem.Było to wtedy,kiedy znienawidzona ciotka zabrała ją,mimo jej własnej woli do kościoła.Siedziały w ławce,Sylwia oczywiście śmiertelnie znudzona.Kiedy ksiądz zaczął mówić jakąś modlitwę,ciotka siłą złożyła jej ręce.Wtedy,jako mała dziewczynka pomyślała,jak bardzo by chciała,aby w kościele się coś zepsuło.Nagle,między jej dłońmi,pojawił się właśnie taki żar,tyle że był on cieńszy.Ciotka nie widziała oczywiście tego,bo trudno jest widzieć wszystko ze szczegółami,kiedy nosi się okulary grubości kotleta mielonego (tak mówiła Sylwia,gdy była dzieckiem).Uniosła ręce,aby lepiej się przyjrzeć temu zjawisku,a wtedy lampa w kościele spadła prosto na jej ciotkę.Kiedy wróciły do domu,ciotka nie wiedziała do kogo mieć pretensje-do Sylwii,czy do kościoła?Zdecydowała się na Sylwię,a pozostała po tym podłużna blizna na przedramieniu dziewczyny.Sylwia do dziś dziękuje swojej mamie,że weszła wtedy do domu.

Korzystając z daru,dziewczyna podnosi teraz przedmioty i odstawia starannie na miejsce,nie dotykając ich.Postanowiła,że nie będzie mówiła nikomu o swoim odkryciu,może przez aferę ciotki.Po kilkunastu minutach trzymania rąk w górze,pokój był już czysty.
***
Sylwia,widząc,że już drugą godzinę siedzi gapiąc się bezmyślnie w ścianę,postanowiła coś narysować.Rzadko rysowała,bo nie miała do tego cierpliwości.Rysowała wtedy,kiedy zobaczyła coś ciekawego.Swoje umiejętności rysowania oceniała na bardzo złe,o czym świadczyła trójka z plastyki.
Wzięła swój poniszczony zeszyt i po chwili myślenia,co mogłaby narysować,wzięła się do szkicowania.
Minęło kilka zgniatań kartek,setki pociągnięć gumki,aż narysowała,zaskakująco dokładnie swoje "dzieło".
Rysunek przedstawiał dwoje błękitnych i świdrujących oczu Artistow.